W naturze ludzkiej leży dążenie do prawdy. Od wieków filozofowie stawiali pytanie o drogę do niej. Niektórzy uważali, że jest nią wiara w Boga, często wsparta przez rozum („Wierz, byś mógł zrozumieć i zrozum, byś mógł wierzyć”, pisał św. Augustyn). Jednak postępy nowożytnej nauki; odkrycia Kopernika, Galileusza, Keplera czy Newtona, a także teoria ewolucji Darwina, spowodowały wśród filozofów i naukowców odwrót od teistycznego wyjaśniania świata i jego krytykę. Współczesny naukowy obraz świata zakłada, że cała rzeczywistość jest wytłumaczalna w kategoriach naturalnych, oraz że żadne supernaturalne byty nie istnieją. Tak twierdzą współcześni naturaliści, odmawiając teistom naukowości w wyjaśnianiu świata i odrzucając wiarę jako racjonalne źródło poznania. Z kolei teiści argumentują, że sam naturalizm nie jest stanowiskiem naukowym, lecz, podobnie jak teizm, metafizycznym. Czy da się więc na nowo pogodzić wiarę z rozumem? A może do tego trzeba sztuki?