Hiszpański artysta Gustavo Gálvez Miró urodził się w 1975 roku na Majorce. Od najmłodszych lat towarzyszyły mu papier i grafit – dziecięca skłonność do rysowania przerodziła się w życiową pasję. Swoje umiejętności doskonalił pod okiem uznanego malarza Joaquina Torrensa Llado w Palmie, co ugruntowało jego warsztat i zainspirowało do dalszej twórczej drogi. Los związał go również z Polską – poprzez miłość do żony, pochodzącej z malowniczego Podkarpacia.

Gustavo Miró tworzy w stylu realistycznym, który wymaga od artysty nie tylko talentu, ale i precyzji, wytrwałości oraz niesłabnącej koncentracji. Każdy gest jest ściśle kontrolowany, a plan pracy rozpisany na długotrwały proces. Finalny efekt iluzjonistycznie oddaje obraz otaczającej nas, rozpoznawalnej rzeczywistości, ale tak naprawdę decydują o nim długie godziny zupełnie abstrakcyjnej pracy, spędzone nad poszczególnymi „atomami”, z których zbudowana jest całość – kreska po kresce. Ten sposób powstawania rysunku pokrewny jest medytacji, głębokiemu skupieniu i kontemplacji.

Tematyka rysunków Miró oscyluje wokół uniwersalnego i harmonijnego piękna. Rzeźbione ostrym światłocieniem kształty ciała, czy muskulatura i refleksy na sierści zjawiskowych zwierząt, jak koni i byków, zdają się być reminiscencją z ojczyzny artysty. Sceny z plaż i fale morza to również echo śródziemnomorskiego pejzażu, z którego wyrasta tożsamość artysty. W jego pracach czuć zarówno ciepło rodzinnej wyspy, jak i dystans i równowagę, nabywane przez lata pracy nad rzemiosłem. To sztuka jednocześnie wyważona i zmysłowa – zatrzymująca spojrzenie i prowokująca do dłuższej, uważniejszej obecności.