Jan Kucz (1936-2021) rzeźba – wernisaż
25 listopada 2022, godz. 18:00
Galeria BWA SOKÓŁ
Zapraszamy do Galerii Sztuki Współczesnej BWA SOKÓŁ w Nowym Sączu na wernisaż wystawy rzeźb Jana Kucza, który odbędzie się w piątek 25 listopada 2022 roku o godz. 18:00.
Ekspozycja czynna od 25 listopada 2022 do 29 stycznia 2023 roku.
Jan Kucz
Urodził się 10 czerwca 1936 roku w Zarzeczu w powiecie cieszyńskim, zmarł 14 września 2021 roku w Warszawie. W 1955 roku ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Bielsku-Białej. W latach 1955–1961 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie obronił dyplom pod kierunkiem prof. Franciszka Strynkiewicza. W latach 1960–2006 pracował jako pedagog na macierzystym wydziale. Od 1989 roku jako profesor.
W latach 1985–1990 pełnił funkcję prorektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Był także wykładowcą w Pracowni Malarstwa w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie.
Od 1963 roku był członkiem grupy Rekonesans, z którą wystawiał swoje prace w latach 1964, 1965, 1966, 1994, 2000. W 1982 roku reprezentował Polskę na XL Biennale Sztuki w Wenecji. Brał udział w wystawach rzeźby polskiej w Hadze (1967), Madrycie, Lizbonie (1978) i Paryżu (1979). Zorganizował kilkanaście wystaw indywidualnych, m.in. w Warszawie, Orońsku, Nowym Sączu, Białymstoku, Krakowie.
Brał udział w pracach Komisji Artystycznej Archidiecezji Warszawskiej w latach 1985–1990, był członkiem Rady Artystycznej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku w latach 1992–2002 oraz członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów w latach 2003–2006. Pełnił również wiele funkcji w Związku Polskich Artystów Plastyków, był członkiem m.in. Zarządu Głównego w latach 1986–1990.
Wielokrotnie nagradzany m.in.: Srebrnym Krzyżem Zasługi (1983), Złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Warszawy”, medalami na Festiwalach Sztuk Pięknych w Warszawie (srebrnym – 1970, złotymi – 1972, 1974), Złotym Krzyżem Zasługi za pracę pedagogiczną i artystyczną (1983), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki za pracę pedagogiczną (1992), Grand Prix za całokształt twórczości na Biennale Sztuki Sakralnej w Częstochowie (2000), Nagrodą Brata Alberta za pomnik papieża Jana Pawła II w Kaliszu i pomnik Stefana kardynała Wyszyńskiego w Częstochowie (2001) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005).
Uprawiał rzeźbę i rysunek.
W latach 1985–1990 pełnił funkcję prorektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Był także wykładowcą w Pracowni Malarstwa w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie.
Od 1963 roku był członkiem grupy Rekonesans, z którą wystawiał swoje prace w latach 1964, 1965, 1966, 1994, 2000. W 1982 roku reprezentował Polskę na XL Biennale Sztuki w Wenecji. Brał udział w wystawach rzeźby polskiej w Hadze (1967), Madrycie, Lizbonie (1978) i Paryżu (1979). Zorganizował kilkanaście wystaw indywidualnych, m.in. w Warszawie, Orońsku, Nowym Sączu, Białymstoku, Krakowie.
Brał udział w pracach Komisji Artystycznej Archidiecezji Warszawskiej w latach 1985–1990, był członkiem Rady Artystycznej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku w latach 1992–2002 oraz członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów w latach 2003–2006. Pełnił również wiele funkcji w Związku Polskich Artystów Plastyków, był członkiem m.in. Zarządu Głównego w latach 1986–1990.
Wielokrotnie nagradzany m.in.: Srebrnym Krzyżem Zasługi (1983), Złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Warszawy”, medalami na Festiwalach Sztuk Pięknych w Warszawie (srebrnym – 1970, złotymi – 1972, 1974), Złotym Krzyżem Zasługi za pracę pedagogiczną i artystyczną (1983), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki za pracę pedagogiczną (1992), Grand Prix za całokształt twórczości na Biennale Sztuki Sakralnej w Częstochowie (2000), Nagrodą Brata Alberta za pomnik papieża Jana Pawła II w Kaliszu i pomnik Stefana kardynała Wyszyńskiego w Częstochowie (2001) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005).
Uprawiał rzeźbę i rysunek.