„ALBO TUTAJ ZRODZIŁO SIĘ ŚWIATŁO, ALBO POJMANE TUTAJ SWOBODNIE KRÓLUJE” [1]
prof. Andrzej Guttfeld

Pragnienie pozostawienia po sobie śladu, znaku swojego istnienia jest odwiecznym celem człowieka i głównym bodźcem każdej twórczości. To, jaką dziedzinę, treść i środki wypowiedzi twórca wybierze, będzie zawsze jego indywidualną decyzją, podjętą na miarę jego możliwości, intelektu i temperamentu. Jeżeli wybierze malarstwo, dostanie do dyspozycji język wizualny: język kształtu, koloru i ekspresji, dający niewyczerpane możliwości dialogu z odbiorcą – widzem lub samym sobą, ze swoim wnętrzem, swoimi problemami.
Obraz, który zwykle jest płaszczyzną tego dialogu, może służyć do przekazywania istotnych prawd. Może być zapisem emocji, wrażeń czy doznań. Jolancie Jastrzębskiej-Jakiel płaszczyzna obrazu służy do pokazania możliwości różnorodnego malarskiego wrażenia światła: światła raz przedstawionego metafizycznie jako niezbędny składnik życia, innym razem, bardziej pospolicie, jako „jasność” inspirowana witrynami sklepowymi o zmierzchu, światłami samochodów, refleksami na mokrym asfalcie czy smugą promieni słonecznych we wnętrzu pokoju. Światło jest problemem naczelnym – kluczem do określenia jej malarstwa.
Inspirowane naturą, malowane zawężoną, prawie monochromatyczną paletą brązów, ugrów i szarych zieleni, prace Jolanty Jastrzębskiej-Jakiel są, ogólnie rzecz biorąc, polem zmagań światła z cieniem. Uświadamiają, że istnienie jednego bez drugiego byłoby niemożliwe. Do ukazania intensywności światła w swoich obrazach wybrała Jolanta Jastrzębska-Jakiel technikę pasteli. Jest to niewątpliwie trafna decyzja. Żadna inna technika malarska nie daje takich możliwości jak pastel. Lekkość i zwiewność, nieuchwytność i wrażenie niematerialności to jej zalety, tak potrzebne artystce do rozwiązania jej „świetlnych” problemów. Niezespolone, luźno leżące na powierzchni papieru kryształki pigmentu, odbijające w różnych kierunkach padające na nie światło, powodują wrażenie wyjątkowo intensywnego koloru. Jolanta Jastrzębska-Jakiel posługuje się techniką z niebywałą sprawnością, konstruując swoje dzieła z kobiecą intuicją i wrażliwością. Uczestniczka i laureatka Ogólnopolskich Konkursów na Malarstwo Pastelem, autorka wielu wystaw indywidualnych, maluje obrazy rozpoznawalne na tle prac innych autorów. Wypracowała swój styl, będący świadectwem wrażliwości i niepokojących poszukiwań.
La Tour, Rembrandt, Caravaggio, Bonnard, Lautrec, Degas, Wyspiański i Witkiewicz – to tylko nieliczni poprzednicy, których istnienie Jolanta Jastrzębska‑Jakiel akceptuje i przejmując ich dziedzictwo, korzystając z ich doświadczeń, buduje swoje własne, pogodne światy.
Jakie są obrazy Jolanty Jastrzębskiej-Jakiel? Renoir powiedział: ,,Dla mnie obraz musi być czymś przyjemnym, radosnym i ładnym. Tak, ładnym. Jest dość nudnych i brzydkich rzeczy na świecie, byśmy mieli wytrzymać następne“.

[1] napis na ścianie kaplicy w Rawennie, VI wiek
(z katalogu Światło cienia, Radom 2020)